شاید... شاید شما هم لبخند زده باشید!

به نام خدایی که باران را آفرید تا سرزمین عاشقان آتش نگیرد

سلام دوستان! دیگه این بار داستان زندگیمو نمی نویسم اما...

تنها چیزی که می خواستم بگم اینه که... ممنون.

از جمع صمیمیتان، از ایده ها، از اون نیرو و انرژی که مطمئنم در همکاری های آینده خواهم دید...

دور هم نشستن کافی نیست، می دونم.. اما همین هم موجب شادیم شد

دور هم نشستن، گفتن و خندیدن، ایده رو ایده چیدن.. خیلی نشاط آور بود! 

...پس ممنون.

لبخند زدمو دانشگاه رو ترک کردم و تنها چیزی که می تونستم بش فکر کنم این بود:

وای خدا! یه جایی پیدا کردم که وقتی می گم هنس زیمر (Hans Zimmer) منو مات و مبهوت نگاه نمی کنند! جای من همینجاست!

لبخند زدمو خلاف جهت باد رفتم!

به افتخار دوست جدیدی که شناختیم، امروز به جای arrivederci بهتون می خوام بگم..

!Au revoir