سلام دوستان
صفحه فیسبوک کانون رو چند لحظه پیش دیدم که آقای پرهیزکار نوشته بودند ((کنسرت محک با موفقیت تمام به پایان رسید)) در اینجا سوالی برای من مطرح میشه.دوست عزیز آقای پرهیزکار تعریف شما از شکست چیه؟خودفریبی کار پسندیده ای نیست و با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمیشه.دیروز از قطعه اول که خودم افتخار خراب کردنش رو دارم تا اون افتضاح آخر همگی تکلیف شون روشنه.یکی دوتا کار خوب شدن ولی تحت الشعاع خرابکاریهامون قرار گرفتند.حقیقت اینه که ما حرفه نیستیم که با چند جلسه تمرین بریم اجرا.همه مقصریم و از همه مقصرتر شمایید آقای پرهیزکار.عاقلانه نیست بگیم کارمون خوب بود و بهتره بگیم شکست مقدمه ی پیروزیه.به امید اجراهای عالی
آقا من به حدی از این تواضع ذاتی شما لذت بردم که واقعا حد نداره !
به شدت تبریک می گم به این اخلاق حرفه ای که داری !
پ.نون : می دونم نظر من تایید نمی شه ! ولی نوشتن این نظر رو وظیفه خودم دونستم !
و من الله توفیق
چرا تایید نشه جناب امیدی ؟!؟!؟
همه چیز دیده میشه و ما جیزی نداریم که از بچه های کانون پنهون کنیم.
چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید!!
مهرشاد
امیر کیوان عزیز، توقع من از جنابعالی بیشتر از حرفاس ! توقع نداشتم این پست رو اینجوری و با این مضمون ببینم
من هنوز هم حرفم همونیه که گفتم!!!
((کنسرت محک با موفقیت تمام به پایان رسید))
شک نکنید!!
اون پست رو نوشتم که همه بدونن دانشگاه شهید بهشتی چه کانونی داره و اعضای اون چه توانایی هایی دارن و اینکه "تفاوت دانشگاه شهید بهشتی با دیگر دانشکاه ها دیده بشه" !!
اما جا داره شفاف سازی کنم!
من به شخصه کاملا از روند اجرایی ناراضی هستم
اما علت نوشتن این پست...
نمیخواید بدونید چه افرادی به ما تبریک گفتن! ؟؟ !
خبر دارید عده ای که با شنیدن نامشون لرزه به تن دانشجو می افته دیشب با من تماس گرفتن و اینو گفتن:
آقای پرهیزکار، اجراتون بسیار عالی و کاملا در چارچوب تعریف شده بود. تبریک میگم و ایشالا که این روند به همین شکل و شمایل ادامه داشته باشه در آینده!!
پس اینجاس که من باز هم میگم ((کنسرت محک با موفقیت تمام به پایان رسید))
میدونید چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چون ما تنها کانون موسیقی هستیم که در محیطی آموزشی به اسم دانشگاه به این گستردگی فعالیت داریم. چون ما مقابل خیلی محدودیت ها ایستادیم و الان که اینجا هستیم جایگاهی داریم که خیلی از دانشجوها آرزوشون اینه که بتونن یک دهمِ چنین شرایطی رو در دانشگاهشون داشته باشن.
ما در شرایطی روی سِن رفتیم که در همین زمان، در مکان آموزشی دیگری با جایگاه علمی یکسان در همین شهر تهران، نوازنده مرد در حالی که تار به دست داره و دقایقی از شروع نوازندگیش نمیگذره، عده ای برق سالن رو قطع میکنن و اون دانشجو تعلیقی میخوره!!!!
"""""" لطفا چشمتونو باز کنید و ببینید جایگاهمون، پیشرفتمون و موفقیتامونو""""""
انقدر با بدبینی و دیدن نیمه خالی لیوان موجبات شادی عده ای رو فراهم نکنید که چشم دیدن موفقیتمونو ندارنو انقدر دشمن شادمون نکنید!!!!!
این یک شروع بسیــــــــــــــــــــــــــــــــــــار خوب بود امیر کیوان عزیز
اصلا اینو فراموش نکنید که :
((کنسرت محک با موفقیت تمام به پایان رسید))
واقعا فکر نمی کردم که انقدر حرفه ای با مسله برخورد کنه کیوان ،
اصلا با خود اجرا کاری ندارم ، ولی رفتار کیوان عالی ه به نظرم
رفتار کیوان خیلی خوب و منطقیه و این خاص نگری و ایده آل نگریشو بسیار دوست دارم
مهرشاد
آقای امیرکیوان خان,بسیار بسیار خوشمان آمد... الحق که حرف حق پاسخی جز توجیهات نچسب ندارد...:) البته خوشحال میشم اگر این نظر تایید بشه........
به نظر من همین که شما تونستید برنامه ای رو روی سن ببرید و کارهای اجراییش رو هم انجام بدین به نوبه خودش یه موفقیت محسوب میشه. اما باید کیفیت اجرای برنامه رو هم سنجید. متاسفانه من سعادت نداشتم برنامه رو ببینم. موفقیت هم بستگی به هدفگذاری برنامه و نظر و احساس شنونده ها داره.
البته اگه خیلی دیگه کارها رو ضایع اجرا نکرده باشید
نظر من به مهرشاد نزدیک تر است
یه سری افراد تو گروهتون هستن که به شدت اجرا رو مسخره بازی کرده بودن...مثلا همون آقای موسویه مثلا (!) مجری!!!
حتی وقتی زیر صدا میخوند هم هرهر میخندید
خب وقتی آدم میبینه اینا خودشون اینجوری به سخره گرفتن اجراشونو زده میشه...
شما مطمئن باشید هیچ کسی برنامه ای رو که خودش براش کلی هزینه کرده مسخره نمی کنه.بعضی از دوستان تجربه اولشون بود و نمی دونستند اجرای موسیقی با اجرای یک شو متفاوته.شما این مسائل بگذارید به پایه کم تجربگی و نه بی احترامی.اگر احساس می کنید در شان شما شنونده محترم بی احترامی شده من به نوبه خودم از شما عذر میخوام.لطفا باز هم در مورد فعالیت های ما نظر بدین.
امیر کیوان
خانم زهرا : خوبه نام بردین ، فکر کردم منو میگین
خوب آدم باید بخند ، موشکل نداره که
شماام اون بالا بودی از یه سری اتفاقات غیر منتظره که یهو پیش میومد ، میخندیدین ، مطمعن باشین
اندفه با حالت حرن اندوه میریم رو سن اشک همرو در میاریم